Merhaba ben Tuana!

@almina_tuanaceren ‘e katkı için teşekkürler.

İşte bizim hikayemiz… Nereden başlasam bilmiyorum ya da hangisinden? Daha doğmadan sorunlar çıkmıştı Dokuzuncu ayımda renkli doppler çekilmesiyle kemik yapısının gelişmediği, daha 7 aylık gibi göründüğü söylenmişti. Gerçi bizde telaşlar başlamıştı doğum için 40 hafta dolmuş fakat hala bir hareket yoktu 43. haftasını doldurmasıyla normal doğumla dünyaya geldi meleğim ilk gece yoğun bakıma kaldırılmasıyla büyük bir yıkım yaşamıştık. Midesinde reflü vardı ve kalp kulakçıkları arasındaki delik kapanmamıştı.10 günlük yoğun bakım sürecinden sonra evimize çıkabildik fakat daha bitmemişti kusmaları hala devam ediyordu 6. ayda buna astım bronşitte eklenince daha da zorlaşmıştı hayat bizim için. Dua ediyorduk hep 1. yaşında gece terörleri de eklenmişti. Ğitmediğimiz doktor kalmamış, çare bulamamıştık belki cahilce gelecek ama hacı hocalardan dahi medet umar olmuştuk… Huysuz ve aksi bir çocuktu, hiç yerinde durmayan konuşmayan, göz temasının kısıtlı olduğu bir çocuktu Tuana’m. Her şeyi “ıhh ıhh” diye gösteren, istediğini anlamadığımızda öfke nöbetleri geçiren bir çocuk… Gelişimi çok yavaştı… Bir şeylerin ters gittiğinin farkındaydım fakat konduramama sorunu vardı. ‘Acaba yalnız o yüzden mi böyle’ diye düşündük ve bir kardeşi oldu. Destek olurlar birbirlerine diye ve oldu da…
Kız kardeşinin doğumuyla Tuana daha da değişmeye başladı onunla birlikte konuşmaya başladı gece bezlerimiz bitti tam 4 yaşındaydı.
5 yaşına geldiğinde okul çağı gelmişti ama bizim 7. ayından beri bir sallanma problemimiz vardı kendini kaybeder ve uykuya dalardı. Okulda bu ona büyük problem çıkaracaktı. Etrafı susturabiliyor baş edebiliyordum fakat okulda müdahale edemezdim.
Sürekli sınıftan çıkmak isteyen su ve tuvalet arası gidip gelen bir çocuk.
O sıra rehber öğretmeni geldi okula ve gözlem yapmasını rica ettim ve ‘Tuana’da kimsede olmayan bir bakış açısı olduğu’ söylendi ve Ram’a yönlendirildi. Gittiğimizde bizimle çok ilgili bir yetkiliyle karşılaştık. Testler yapıldı ve bize disleksi olabileceği konusunda bilgi verildi. Hastaneye yönlendirildik. Gittiğimiz hastanede de testler yapıldı ve ilaç kullanmaya başladık.
Rapor konusuna gelirsek büyük şehirlerde tanıdığın yoksa bu iş aylar sürer. Bende yaz tatili için Tokat’a gittiğimde hem ilaç yazdırmak için hem de rapor konusu için hastaneye gittim.
Bu yolda karşıma çıkan herkes o kadar iyi davrandı ki bana hepsine minnettarım. 3 gün içinde BİLİŞİMSEL GELİŞİM GERİLİĞİ raporu aldık. Çünkü akademik eğitimi olmayan kişiye disleksi raporu verilemiyormuş. ardından rehabilitasyon merkezi arayışlarına girdim hep çevremden edindiğim hem de araştırmalarım sonucu iyi bir eğitim merkeziyle tanıştım. İyi ki de tanımışım buradaki insanları. Bir senelik testler, git geller sonucunda hep iyilerle karşılaştım şükür.
Verdikleri eğitimler ve bize karsı olan duyarlılıkları sayesinde çok yol kat ettik hepinize minnettarım.