MERHABA BEN DUYGU ECE

Paylaşım için Menekşe Hanım’a teşekkürler. @yemekkahve_sunum

Ece de bir şeylerin ters gittiğini 2 yaş gibi fark ettik. Aslında daha önce fark etmiştim çünkü çok sesiz bir bebekti, “her çocuk aynı olmaz” diyorlardı. İki yaşına geldiğinde hiç konuşma yoktu bu çok dikkatimi çekmişti. Çünkü Ece’den 2 yaş büyük çocuğumda böyle olmamıştı. Büyüklerime dediğim zaman “konuşur dert etme” diyorlardı. Bir süre geçtikten sonra normal çocuk doktoruna götürdüm; “Buyur kızım şikayetin ne?” dedi. Ben de “Kızım sessiz kendi halinde ve en önemlisi de hiç konuşmuyor” dedim. Bunun üzerine “Sen çocuğunu Çapa’ya Çocuk Nörolojisi’ne götür, ihmal etme” dedi. Hemen randevu alıp gittim. Epey testler yapıldı. Bu arada 3-4 ay geçti.. Hala tanı konmamıştı, artık hastaneye gidip gelmekten bıkmıştım ve ara verdim ama Ece’de hiç iyi bir değişiklik olmadı, aksine daha da tuhaf olmuştu. Anlam veremiyordum, eline oyuncak veriyordum oynasın diye. Mesela araba; arabanın tekerleklerini döndürüyordu. İşaretle bir şeyler istiyordu, yemek problemi vardı, yemekleri kokluyordu, her şeyi yemiyordu, yaşıtları ile oynamıyordu. Bir yandan da İngilizce şarkı söyleyen oyuncak bebeğin şarkısını ezberlemişti. Anlam veremiyordum, konuşmuyor ama şarkı ezberliyor! Tekrar doktora götürmeye karar verdim. Tekrar testler yapıldı ve doktor bana kızınız “otistik” dedi. İlk defa duydum, nedir bu hastalık? Anlattıkları karşısında çok şaşırmış çok üzülmüştüm. Bize neler yapacağımızı uzun uzun anlattı. İnanamadık, eşim de inanmadı. Hastaneden çıkar çıkmaz bir kitapçıya gittim, otizmi anlatan kitaplar aldım. Daha eve gelmeden okumaya başladım. O kadar anlatacak şeyler var ki bitmez… Otizmin tek çaresinin eğitim olduğunu öğrendim. Ve kızım canım meleğim için okul araştırdık şimdiki gibi nerede böyle güzel eğitim yerleri bulmak… Kızım bu arada 4 yaşında olmuştu. Çok zorluklar yaşadık. İlk eğitimine Çapa’da başladık. 15 günde bir 1 saatti.  Sonra özel rehabilitasyon merkezi bulduk ve başladı. Çok şükür kızımda göz kontağı kurma vardı eğitim aldıkça Ece’mde bir şeyler olumlu yönde değişmeye başladı. Hala eğitime devam ediyoruz. Acayip bir şey bu otizm; kendim için değil kızım için yaşıyorum hayatı. Otizm hayatımızı çaldı. Bir gün inşallah daha iyi bir tedavisi olur da kurtuluruz…